วัด คือ ที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของพุทธศาสนิกชนคนไทย…เมื่อครั้งเรียนวิชาสร้างเสริมลักษณะนิสัยตอนประถมศึกษา พอเติบใหญ่ขึ้นเราจะเริ่มเข้าใจความหมายของคำๆ นี้ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ อาจจะเป็นเหตุผลหนึ่งที่ไม่ว่าผมจะไปเยือนถิ่นไหน ผมมักดิ่งไปกราบ สักการะ และถ่ายภาพวัดวาอารามเสมอๆ
ผมยืนอ่านประวัติความเป็นมาของ “องค์พระธาตุรัตนเจดีย์ อยู่นานแสนนาน…” ได้ความว่า เมื่อปี พ.ศ.2539 พระอาจารย์ประดิษฐ์ คุณธัมโม มาจำพรรษาที่บ้านโนนสวรรค์ได้ปรึกษาหารือกับชาวบ้านอยากจะสร้างพระธาตุเพื่อบรรจุพระบรมสารีริกธาตุขึ้นไว้ในวัด
เพื่อเป็นศาสนสถานไว้ให้อนุชนคนรุ่นหลังกราบไหว้บูชา ซึ่งเป็นการจรรโลงพระพุทธศาสนาทางหนึ่ง จึงได้มีมติให้สร้างพระธาตุขึ้น มีขนาดกว้าง 20 เมตร ยาว 20 สูง 26 เมตร ภายในบรรจุรอยพระบาทจำลองไว้ด้วยโดยเขียนแบบให้ช่างโยธาขององค์การบริหารส่วนตำบลรัตนวาปีตรวจสอบและให้ความเห็นชอบ
เมื่อได้รับความเห็นชอบแล้วจึงลงมือดำเนินการวางศิลาฤกษ์ ในวันที่ 5 ธันวาคม 2542 พระอาจารย์ประดิษฐ์ คุณธัมโม เป็นช่างพาชาวบ้านดำเนินการก่อสร้างเรื่อยมาตามกำลังศรัทธา จนถึงปี พ.ศ. 2546 พระอาจารย์ประดิษฐ์ คุณธัมโม อาพาธ และย้ายไปจำพรรษาที่วัดบ้านเจริญชัย
ต่อจากนั้นมาพระกรุงศรี ฐานทินโน พระลูกวัดได้พาชาวบ้านดำเนินการสร้างต่อเติมจนแล้วเสร็จเมื่อปี พ.ศ.2547 จากนั้น พระกรุงศรี ฐานทินโน ได้ปรึกษาชาวบ้านจะฉลอง จึงได้ขอความเห็นชอบ จากพระครูวีระกิจพิทักษ์ เจ้าคณะตำบลโพนแพง เขต 2 (วัดหนองคอน) และพระอาจารย์สมพร ธัมมธีโร เจ้าอาวาส วัดสุทธิวนาราม อำเภอปากคาด เพื่อนำพาฉลองสมโภช…
ในขณะนั้น พระอาจารย์สมพร ธัมมธีโร ได้รับพระบรมสารีริกธาตุ จากสมเด็จพระสังฆราช เพื่อบรรจุที่พระธาตุพุทธมุนีศรีสัตตนาต ในวัดสุทธิวนาราม พระอาจารย์สมพร ธัมมธีโร ได้เล็งเห็นประโยชน์ในพระพุทธศาสนา จึงได้แบ่งพระธาตุออกเป็นสองส่วน ส่วนที่ 1 บรรจุที่พระธาตุพุทธมุนีศรีสัตตนาต ในส่วนที่ 2 บรรจุที่พระธาตุรัตนเจดีย์วัดโนนสวรรค์ อำเภอรัตนวาปี จังหวัดหนองคาย
จากนั้น พระกรุงศรี ฐานทินโน จึงได้อาราธนานิมนต์ คณะสงฆ์ อำเภอปากคาด-อำเภอรัตนวาปี และชาวบ้าน ได้จัดงานฉลองสมโภชขึ้นในปี พ.ศ. 2548 โดยใช้งบประมาณทั้งสิ้น 1,850,000 บาท
สำหรับพุทธศาสนิกชนท่านใดเดินทางสู่ อ.รัตนวาปี จ.หนองคาย สามารถเดินทางมาสักการะองค์พระธาตุรัตนเจดีย์ได้ตามแรงจิต แรงศรัทธา (เส้นทางสู่วัดโนนสวรรค์เลี้ยวซ้ายห่างจากถนนสายหลักเพียง 100 เมตรเท่านั้น)
วัด คือ ที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของพุทธศาสนิกชนคนไทย…เมื่อครั้งเรียนวิชาสร้างเสริมลักษณะนิสัยตอนประถมศึกษา พอเติบใหญ่ขึ้นเราจะเริ่มเข้าใจความหมายของคำๆ นี้ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ อาจจะเป็นเหตุผลหนึ่งที่ไม่ว่าผมจะไปเยือนถิ่นไหน ผมมักดิ่งไปกราบ สักการะ และถ่ายภาพวัดวาอารามเสมอๆ
ผมยืนอ่านประวัติความเป็นมาของ “องค์พระธาตุรัตนเจดีย์ อยู่นานแสนนาน…” ได้ความว่า เมื่อปี พ.ศ.2539 พระอาจารย์ประดิษฐ์ คุณธัมโม มาจำพรรษาที่บ้านโนนสวรรค์ได้ปรึกษาหารือกับชาวบ้านอยากจะสร้างพระธาตุเพื่อบรรจุพระบรมสารีริกธาตุขึ้นไว้ในวัด
เพื่อเป็นศาสนสถานไว้ให้อนุชนคนรุ่นหลังกราบไหว้บูชา ซึ่งเป็นการจรรโลงพระพุทธศาสนาทางหนึ่ง จึงได้มีมติให้สร้างพระธาตุขึ้น มีขนาดกว้าง 20 เมตร ยาว 20 สูง 26 เมตร ภายในบรรจุรอยพระบาทจำลองไว้ด้วยโดยเขียนแบบให้ช่างโยธาขององค์การบริหารส่วนตำบลรัตนวาปีตรวจสอบและให้ความเห็นชอบ
เมื่อได้รับความเห็นชอบแล้วจึงลงมือดำเนินการวางศิลาฤกษ์ ในวันที่ 5 ธันวาคม 2542 พระอาจารย์ประดิษฐ์ คุณธัมโม เป็นช่างพาชาวบ้านดำเนินการก่อสร้างเรื่อยมาตามกำลังศรัทธา จนถึงปี พ.ศ. 2546 พระอาจารย์ประดิษฐ์ คุณธัมโม อาพาธ และย้ายไปจำพรรษาที่วัดบ้านเจริญชัย
ต่อจากนั้นมาพระกรุงศรี ฐานทินโน พระลูกวัดได้พาชาวบ้านดำเนินการสร้างต่อเติมจนแล้วเสร็จเมื่อปี พ.ศ.2547 จากนั้น พระกรุงศรี ฐานทินโน ได้ปรึกษาชาวบ้านจะฉลอง จึงได้ขอความเห็นชอบ จากพระครูวีระกิจพิทักษ์ เจ้าคณะตำบลโพนแพง เขต 2 (วัดหนองคอน) และพระอาจารย์สมพร ธัมมธีโร เจ้าอาวาส วัดสุทธิวนาราม อำเภอปากคาด เพื่อนำพาฉลองสมโภช…
ในขณะนั้น พระอาจารย์สมพร ธัมมธีโร ได้รับพระบรมสารีริกธาตุ จากสมเด็จพระสังฆราช เพื่อบรรจุที่พระธาตุพุทธมุนีศรีสัตตนาต ในวัดสุทธิวนาราม พระอาจารย์สมพร ธัมมธีโร ได้เล็งเห็นประโยชน์ในพระพุทธศาสนา จึงได้แบ่งพระธาตุออกเป็นสองส่วน ส่วนที่ 1 บรรจุที่พระธาตุพุทธมุนีศรีสัตตนาต ในส่วนที่ 2 บรรจุที่พระธาตุรัตนเจดีย์วัดโนนสวรรค์ อำเภอรัตนวาปี จังหวัดหนองคาย
จากนั้น พระกรุงศรี ฐานทินโน จึงได้อาราธนานิมนต์ คณะสงฆ์ อำเภอปากคาด-อำเภอรัตนวาปี และชาวบ้าน ได้จัดงานฉลองสมโภชขึ้นในปี พ.ศ. 2548 โดยใช้งบประมาณทั้งสิ้น 1,850,000 บาท
สำหรับพุทธศาสนิกชนท่านใดเดินทางสู่ อ.รัตนวาปี จ.หนองคาย สามารถเดินทางมาสักการะองค์พระธาตุรัตนเจดีย์ได้ตามแรงจิต แรงศรัทธา (เส้นทางสู่วัดโนนสวรรค์เลี้ยวซ้ายห่างจากถนนสายหลักเพียง 100 เมตรเท่านั้น)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น